વનમાં ઊભેલા એક વૃક્ષની સાથે વીંટળાયેલી એક વેલ પણ ધીરેધીરે વૃક્ષ જેટલી ઊંચી વધી ગઈ. વૃક્ષનો આશ્રય લઈને તેણે પણ ફૂલવાફાલવાનો આરંભ કરી દીધો. વેલને ફૂલતીફાલતી જોઈને વૃક્ષને અહંકાર થઇ ગયો કે જો હું ન હોત તો હે વેલ, તારું અસ્તિત્વ ના હોત. તે વેલને ધમકાવતા બોલ્યું કે હે વેલ, તું ચૂપચાપ મારું કહ્યું માન અને હું જેમ કહું તેમ કર. નહિ તો તને ધક્કો મારીને ભગાડી મૂકીશ. વૃક્ષનો આ બકવાસ ચાલુ હતો. એટલામાં જ બે વટેમાર્ગુઓ ત્યાંથી નીકળ્યા. એકે કહ્યું કે અરે ભાઈ, જો તો ખરો, આ વૃક્ષ કેટલું સુંદર છે ! તેની પર ચડેલી વેલ કેટલી સુંદર છે અને ફૂલોથી મઘમઘી રહી છે. આવ, એની નીચે બેસીને થોડીવાર આરામ કરીએ. પોતાનું મહત્વ વેલની સાથે રહેવામાં જ છે એવું જાણીને તે વૃક્ષનું અભિમાન નષ્ટ થઇ ગયું. સાથે મળીને રહેવાથી જ બધાની પ્રગતિ થઇ શકે છે.
No comments:
Post a Comment